Jaarlijks komt een aanzienlijke hoeveelheid geneesmiddelresten via het riool in het oppervlaktewater terecht. Dit zijn biologisch actieve stoffen.

In toenemende mate worden medicijnresten in oppervlaktewater en drinkwater aangetroffen, zoals pijnstillers, hormoonresten en antidepressiva.

Het RIVM heeft een methode ontwikkeld om beter gebruik te kunnen maken van openbare wetenschappelijke literatuur bij de beoordeling van de effecten van chemische stoffen op waterorganismen.

Er is onduidelijkheid over de milieueffecten van drugs die via het riool of door dumpen in het oppervlaktewater terechtkomen.

Iedereen kan maatregelen nemen om geneesmiddelen in het milieu terug te dringen. Fabrikanten kunnen milieu informatie over hun producten publiek beschikbaar maken.

Om de aanwezigheid van geneesmiddelen in rivieren adequaat aan te kunnen pakken is het belangrijk om te weten waar deze stoffen vandaan komen.

De sterke broeikasgassen HFK’s die worden gebruikt in koelkasten en airconditioners komen voornamelijk vrij wanneer de levensduur van deze producten voorbij is.

De kwaliteit van de bronnen van drinkwater is deels onvoldoende, door toedoen van menselijk handelen.

Milieugezondheidsrisico’s zijn steeds vaker grootschalig, complex en onzeker. Dit proefschrift beschrijft een aantal methoden om de effecten van deze risico’s beter in te schatten.