Samenvatting

Er wordt een overzicht gegeven van het meetprogramma drinkwater 2000 dat in opdracht van de Inspectie Milieuhygiene (IMH) van het ministerie voor VROM door het RIVM is uitgevoerd. Het onderzoek is verkennend van karakter en draagt bij aan de onderbouwing van de normstelling. Het meetprogramma omvat de bemonstering van niet-reguliere parameters, te weten jodide en jodaat. In totaal zijn 232 pompstations bemonsterd voor analyse van jodide en jodaat. Daarbij zijn voor zover van toepassing zowel de grondstof (ruwwater) als het drinkwater (reinwater) bemonsterd. Voor zowel jodide als jodaat komen de waarden voor ruw- en reinwater goed met elkaar overeen. De gevonden concentraties voor jodide en jodaat in ruw- en reinwater water zijn laag. In het ruwwater zit gemiddeld <0,5 ug/l IO3- (range: 0,5-9 ug/l) en 7,3 ug/l I- (range: 0,5-94,1 ug/l). In het reinwater zit gemiddeld 3,0 ug/l IO3- (range: 0,5-42,6 ug/l) en 2,1 ug/l I- (range: 0,5-28,3 ug/l). De drinkwaterbereiding heeft invloed op het evenwicht tussen jodide en jodaat; in het algemeen bevat het ruwwater meer jodide en het reinwater meer jodaat. Dit evenwicht is grotendeels afhankelijk van de zuurgraad (pH) en elektronenactiviteit (pE). In Nederland is er geen norm voor jodide of jodaat in drinkwater. Ook de EG, de WHO en de EPA hebben geen richtlijn voor deze stoffen. Dit onderzoek geeft aan dat er op dit moment geen noodzaak is tot het stellen van een norm voor zowel jodide als jodaat, hoewel er weing bekend is omtrent de toxiciteit van beide stoffen. Er is geen reden om de componenten I- en IO3- frequent te gaan meten. Het strekt tot de aanbevelingen om de drinkwaterstations met hoge waarden nogmaals te meten en de concentratie I2 daarbij te betrekken.