Samenvatting

Volgens EU-Richtlijn Basisnormen (96/29/Euratom) dienen de lidstaten van de Europese Unie de werkzaamheden waarbij de blootstelling van leden van de bevolking vanwege de aanwezigheid van natuurlijke stralingsbronnen significant toeneemt in een mate die vanuit het oogpunt van stralingsbescherming niet mag worden veronachtzaamd te identificeren. Procesindustrieen die tot de bedoelde werkzaamheden behoren, passen grote hoeveelheden ruwe materialen toe, zoals ertsen, mergel en klei, die natuurlijke radionucliden bevatten. Deze radionucliden komen terecht in de lozingen in lucht en water en kunnen een radiologisch risico voor de bevolking veroorzaken die in de nabijheid van een industrie woont. In Nederland wordt momenteel een systeem van vergunningverlening voor dergelijke lozingen ontwikkeld. Een werkzaamheid komt in het systeem terecht als de maximale individuele dosis of de collectieve dosis als gevolg van de lozingen in lucht of lozingen in water een zekere waarde overschrijdt: het zogenaamde basis dosiscriterium. Er wordt overwogen om een maximale individuele dosis van 10 microSv/a en een collectieve dosis van 1 manSv/a als dosiscriteria te kiezen. Binnen het in ontwikkeling zijnde systeem wordt de procesindustrie ingedeeld in een beperkte set van referentiesituaties. Voor elk van deze situaties zijn de dosiscriteria omgezet naar operationele lozingscriteria per radionuclide door de lozing te berekenen die tot een maximale individuele dosis van 10 microSv/a en een collectieve dosis van 1 manSv/a leidt. Naast een beschrijving van het systeem wordt in het voorliggende rapport de praktische bruikbaarheid geillustreerd voor enkele procesindustriekn in Nederland. Er wordt aangetoond dat de uiteindelijke keuze van criteria door de vergunningverlener een afweging is tussen enerzijds de eenvoud van het systeem met het oog op de praktische toepasbaarheid en anderzijds het minimaliseren van de kans op een onterecht opleggen of niet opleggen van een vergunningplicht.