Samenvatting

Steeds vaker zijn medicijnen niet verkrijgbaar. In Nederland, maar ook in andere landen. In 2017 stelde de Werkgroep Geneesmiddelentekorten 27 maatregelen voor om tekorten aan medicijnen in Nederland te verkleinen. Deze maatregelen moeten er ook voor zorgen dat patiënten zo min mogelijk last hebben van de gevolgen van de tekorten. Uit een evaluatie van het RIVM blijkt dat sommige maatregelen helpen om de gevolgen voor patiënten zo klein mogelijk te houden. Zo is het Meldpunt Geneesmiddelentekorten opgericht. Bij dit Meldpunt melden fabrikanten dreigende tekorten. Vervolgens worden oplossingen gezocht om tekorten te voorkómen of de consequenties op te vangen. Ook kan soms een geneesmiddel uit een ander land worden geïmporteerd of krijgt de patiënt tijdelijk een kleinere hoeveelheid mee dan gebruikelijk. De maatregelen helpen vooral om de gevolgen zo klein mogelijk te houden, maar niet of nauwelijks om tekorten te voorkomen. Daarom zijn extra maatregelen voorgesteld, zoals grotere voorraden aanleggen. Het RIVM adviseert de werkgroep om goed te kijken welke van de voorgestelde maatregelen kunnen helpen. Tekorten aan medicijnen hebben meerdere oorzaken. Dat komt onder andere doordat veel partijen bij de hele keten zijn betrokken en van elkaar afhankelijk zijn: van de ontwikkeling en productie tot het moment dat een patiënt het medicijn krijgt. Zo kan een fabrikant geen medicijn maken als er geen kwalitatief goede grondstof is te krijgen. Andere oorzaken zijn natuurrampen en besluiten van fabrikanten om bepaalde medicijnen om financiële redenen niet meer te produceren. Ook zijn er strengere eisen in de internationale wet- en regelgeving voor bijvoorbeeld de kwaliteit van grondstoffen. Omdat de oorzaken van tekorten aan medicijnen vaak buiten Nederland liggen, is het nodig om samen met andere landen op te trekken om de tekorten terug te dringen.