Samenvatting

Het doel van deze studie was tweeledig, namelijk enerzijds het maken van een actueel en volledig maatregelbestand voor maatregelen gericht op verzurende emissies, mede met het oog op de 5de Milieuverkenning en het NMP4. Anderzijds stond het beschrijven van de gehanteerde methode om kosteneffectiviteit te berekenen centraal. Kosteneffectiviteit wordt in deze studie gedefinieerd als de kosten per vermeden eenheid gereduceerde emissie. Er is sprake van een hoge mate van kosteneffectiviteit als de kosten per eenheid laag zijn. De resultaten die in de analyse zijn meegenomen hebben uitsluitend betrekking op de set van maatregelen die voor dit project is doorgerekend. De doorgerekende set van maatregelen leidt in 2020 tot een emissiereductie van circa 9 miljard zuurequivalenten ten opzichte van 1995. De gemiddelde kosteneffectiviteit van deze emissiereductie bedraagt zo'n 450 gulden per 1000 zuurequivalenten. De doelgroep verkeer neemt ongeveer de helft van deze reductie voor zijn rekening tegen gemiddeld de hoogste kosten. Door de maatregelen bij verkeer worden naast verzurende emissies echter ook VOS, fijn stof en koolmonoxide gereduceerd. Door de doelgroep industrie wordt een kwart van deze totale emissiereductie gerealiseerd tegen gemiddeld de laagste kosten. Een halvering of verdubbeling van het gehanteerde rentepercentage leidt wel tot een significante daling of stijging van de totale kosten voor NOx, maar nauwelijks tot verschuiving van maatregelen op de kosteneffectiviteitscurve. Vergelijken van volumemaatregelen met technische maatregelen op basis van de directe kosten heeft slechts beperkte waarde, omdat met name bij volumemaatregelen de indirecte kosten en baten in hogere mate bepalend zijn dan bij technische maatregelen.