Samenvatting

Salmeterol, een lang werkzame Beta2-adrenoreceptor agonist, werd bestudeerd in een 28-daagse toxiciteitstest in de Wistar rat. Aandacht werd daarbij geschonken aan parameters voor immunotoxiciteit. Het doel was verder bij te dragen in de validatie van deze immunotoxiciteitstesten voor geneesmiddelen. Mannelijke ratten werden oraal behandeld met 0, 0.2, 2 of 20 mg Salmeterol/kg lichaamsgewicht per dag. Gedurende de loop van het experiment bleek dat de hoogste dosering die was gekozen te hoog was. Om deze reden werd de hoogste dosering teruggebracht tot 10 mg/kg/dag, vanaf dag 9 van de behandeling. Lichaamsgewicht en beenmergcellulariteit werden door de behandeling niet beinvloed. Ook hematologische parameters waren niet veranderd in de behandelde dieren, behalve de aantallen bloedplaatjes, die in alle doseringsgroepen significant verlaagd waren. Ook de gewichten van de levers waren in alle doseringsgroepen afgenomen. Het thymusgewicht was afgenomen in de groepen die waren behandeld met 2 en met 20/10 mg/kg/dag. Er werden geen (histo)pathologische lesies waargenomen in (niet)lymfoide organen, die te relateren waren aan de behandeling. Serum immunoglobuline G spiegels waren toegenomen in de groepen behandeld met 2 en 10/20 mg/kg/dag. Percentages B cellen in de milt waren afgenomen in alle doseringsgroepen. De gegevens van deze studie geven aan dat het panel van immunotoxiciteitstesten zoals hier gebruikt om Salmeterol te onderzoeken in staat is om geringe immunotoxische potentie zoals die uit de literatuur naar voren komt te identificeren. Verder onderzoek zal moeten aangeven wat de functionele consequenties van deze geringe immunotoxiciteit van Salmeterol zijn.