Samenvatting

Het voorspellen van het vermogen van verbindingen om huid irritatie en sensibilisatie te veroorzaken is voornamelijk onderzocht met behulp van dierproeven. Dergelijke studies hebben veel informatie opgeleverd betreffende de sensibiliserende activiteit van verbindingen. Echter, het is niet eenvoudig diergegevens te vertalen naar de mens. Bovendien is er sprake van een tendens het gebruik van proefdieren voor deze doelstelling te reduceren, terwijl er voor cosmetica al in een aantal landen wettelijke restricties op dit gebied bestaan. Om deze redenen is er behoefte aan predictieve huidtesten voor irritatie en sensibilisatie door bepaalde producten in de mens. Om ethische redenen dienen testen uitgevoerd in de mens niet te leiden tot sensibilisatie; in tegenstelling tot allergische patienten waarbij om diagnostische redenen testen worden uitgevoerd, hebben vrijwilligers waarbij predictieve testen worden uitgevoerd zelf geen voordeel van de uitkomst van de test. Indien testen in de mens het enige alternatief vormen, zullen dergelijke predictieve testen in het algemeen beperkt dienen te blijven tot huidirritatie testen, uitgaande van de gedachte dat over het algemeen geen sensibilisatie optreedt zonder irritatie. Dit rapport gaat in op de mogelijkheden en beperkingen van testen in de mens gericht op het voorspellen van het irriterende en sensibiliserende karakter van chemicalien.