Er bestaat geen specifieke wet- en regelgeving voor laagfrequent geluid (LFG ) in Nederland. Dat maakt het moeilijk om maatregelen op te leggen of af te dwingen, ook als de bron bekend is. Voor geluid in het algemeen (inclusief LFG) is in 1979 de Wet geluidhinder (Wgh) opgesteld. Deze wet moet de toename van blootstelling aan geluid beperken en is gericht op het geluidsniveau in dB (decibel)(A).
Voor het beoordelen van LFG bestaan slechts 2 richtlijnen: de richtlijn Laagfrequent geluid van de Nederlandse Stichting Geluidhinder en de Vercammen-curve. De rechterlijke macht gebruikt deze richtlijnen soms om een uitspraak te doen over (hinder door) bronnen van LFG.