Samenwerking bij vroegsignalering is belangrijk om te voorkomen dat de verschillende zorg- en hulpverleners langs elkaar heen werken, signalen missen of juist dingen dubbel doen. Ook kan zo worden voorkomen dat ouderen door verschillende instanties worden benaderd die allemaal op hun eigen gebied risico’s en problemen opsporen. Hiermee wordt dan ook voorkomen dat ouderen steeds opnieuw hun verhaal moeten doen, maar ook dat mogelijke stapeling van risico’s bij ouderen niet gesignaleerd wordt.

De wijze waarop de samenwerking bij vroegsignalering wordt vormgegeven en de partijen die erbij betrokken zijn lopen uiteen. Vaak zijn de samenwerkingsinitiatieven nog in ontwikkeling. Samenwerking op het gebied van vroegsignalering vindt echter nog niet op grote schaal plaats. Onduidelijkheid over hoe vroegsignalering effectief kan worden ingezet, blijkt hiervan één van de redenen te zijn. Betrokkenen zijn vaak nog zoekende naar bij wie en op welk moment vroegsignalering het beste kan worden ingezet, en welke instrumenten zij daarbij het beste kunnen gebruiken. Het gevolg hiervan is dat zij het nog lastig vinden om te bepalen met wie zij het beste kunnen samenwerken.

Een belangrijke stap naar samenwerking is dat zorg- en hulpverleners betrokken bij vroegsignalering elkaar en elkaars expertise leren kennen. Hen wordt daarom aanbevolen om actief contact te zoeken met andere zorg- en hulpverleners in de wijk. Ook is het belangrijk dat professionals elkaars taal leren spreken en gedeelde belangen identificeren. Dit zou bijvoorbeeld gedaan kunnen worden door samenwerking tussen verschillende domeinen en met verschillende beroepsgroepen meer aan bod te laten komen in de verschillende opleidingen en bijscholingen. Professionals wordt daarnaast geadviseerd om een gezamenlijke visie te ontwikkelen en draagvlak te creëren binnen hun organisaties. Inspiratie hiervoor kan worden opgedaan bij al bestaande samenwerkingsinitiatieven op het gebied van vroegsignalering.