Prof.dr. ir. Guus Velders (1964) is senior wetenschappelijk onderzoeker luchtkwaliteit en klimaatverandering bij het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM). Per april 2017 is hij hoogleraar Luchtkwaliteit en klimaat interacties aan de Universiteit Utrecht.
Het klimaat verandert door menselijk handelen. De effecten van klimaatverandering en maatregelen ter beperking ervan zal vergaande invloed hebben op de maatschappij in de komende decennia . Het begrijpen van de interactie tussen klimaatverandering, luchtkwaliteiten andere thema’s is daarom belangrijk. Niet politiek, maar vanuit de wetenschap informatie aanleveren waar goede politieke beslissingen mee gemaakt kunnen worden, is mijn ambitie.
Guus Velders studeerde technische natuurkunde aan de Universiteit Twente en promoveerde op kwantumchemie aan dezelfde universiteit. Van 1992 tot 1993 werkte hij bij het Koninklijk Nederlands Meteorologisch Instituut (KNMI (Koninklijk Nederlands Meteorologisch Instituut)) en van 1993 tot en met 2005 en sinds 2011 bij het RIVM. In 1999 werkte hij bij het Aeronomy Laboratory (NOAA (National Oceanic and Atmospheric Administration), VS (Verenigde Staten)) en van 2006 tot en met 2010 bij het Milieu en Natuurplanbureau (MNP) en het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL (Planbureau voor de Leefomgeving)).
Aanvankelijk werkte Velders vooral aan scenario’s en modellering van de ozonlaag. Later meer aan luchtkwaliteit op Europese en nationale schaal. Als projectleider van de grootschalige concentratie en depositiekaarten Nederland (GCN (Grootschalige Concentratiekaarten Nederland)/GDN (Grootschalige Depositiekaarten Nederland)) was hij sinds 2006 verantwoordelijk voor de levering van luchtkwaliteitsgegevens voor lokale modellen. Later werden deze gegevens onderdeel van het Nationaal Samenwerkingsprogramma Luchtkwaliteit (NSL (Nationaal Samenwerkingsprogramma Luchtkwaliteit)) en het Programma Aanpak Stikstof (PAS).
Vanaf 1997 is hij als auteur betrokken bij de vierjaarlijkse internationale assessmentrapporten van het Milieuprogramma van de Verenigde Naties (UNEP (United Nations Environment Programme)) met betrekking tot de toestand van de ozonlaag ter ondersteuning van het Montreal Protocol. In 2005 hij was hoofdauteur van een hoofdstuk van het IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change)-rapport over klimaatverandering en aantasting ozonlaag.
Sinds 2006 heeft hij samen met collega’s uit de VS onderzoek verricht aan de rol van het Montreal Protocol bij klimaatverandering. Met dit onderzoek is aangetoond dat het Montreal Protocol, voor de bescherming van de ozonlaag, een grotere bijdrage heeft gehad aan het verminderen van het broeikaseffect dan het klimaatverdrag van Kyoto. Dit onderzoek heeft zich sinds 2009 gericht op de rol van fluorkoolwaterstoffen (HFK (fluorkoolwaterstoffen)’s) bij klimaatverandering. Deze gassen worden gebruikt als vervangers voor ozonlaag aantastende stoffen in onder andere koelsystemen, air conditioners en schuimen. Onderzoek van Velders liet zien dat als de vraag van HFK’s mondiaal zou blijven toenemen zij een belangrijke bijdrage zouden gaan hebben aan het broeikaseffect en dus aan klimaatverandering rond 2050. Dit werk, en vervolg onderzoeken, heeft mede aan de basis gestaan van het mondiale klimaatakkoord van Kigali (Rwanda) van oktober 2016, waarin alle landen van de wereld hebben afgesproken het gebruik van HFK’s de komende decennia sterk terug te dringen. Berekeningen laten zien dat bij uitvoering van dit akkoord de bijdrage van HFK’s aan klimaatverandering beperkt blijft tot ongeveer 0,05 graden Celsius in 2100, in vergelijking met 0,3-0,5 graden Celsius zonder het akkoord.
Expertise
- klimaatverandering
- luchtkwaliteit
- fluorkoolwaterstoffen (HFK's)
- aantasting ozonlaag
Contact
E-mail: info-milieukwaliteit@rivm.nl