Zeeschuim langs de Nederlandse kust bevat PFAS (Per- en polyfluoralkylstoffen). Dit blijkt volgens het RIVM uit metingen die de provincies Zeeland, Noord- en Zuid-Holland hebben laten uitvoeren. Wat de aanwezigheid van PFAS in zeeschuim betekent voor de gezondheid van mensen is nog niet duidelijk.
PFAS (Per- en polyfluoralkylstoffen)-metingen vergelijkbaar met Vlaanderen
De metingen in Nederland volgen op onderzoek in Vlaanderen naar PFAS in zeeschuim. Uit de metingen blijkt dat de concentraties PFAS in het Nederlandse zeeschuim vergelijkbaar zijn met die in Vlaanderen.
Wat is zeeschuim?
Zeeschuim vormt zich van nature als algen in zee afsterven, maar kan ook ontstaan door vervuiling in het water. Met name wanneer er sprake is van wind. PFAS concentreert zich in het zeeschuim, waardoor zeeschuim veel meer PFAS bevat dan zeewater.
Onvoldoende informatie voor volledige risicobeoordeling
Het is onduidelijk wat concentraties PFAS in zeeschuim betekenen voor de gezondheid van bijvoorbeeld zwemmers, surfers of strandwandelaars. Dit komt omdat informatie over hoeveel zeeschuim mensen binnenkrijgen bij verschillende activiteiten in zee of langs het strand ontbreekt. Er zijn geen gestandaardiseerde scenario’s om de blootstelling aan zeeschuim te kunnen bepalen en er zijn geen risicogrenswaarden voor PFAS in zeewater of zeeschuim. Daarnaast geeft het aantal beschikbare metingen nog geen goed beeld van hoeveel PFAS over het algemeen in zeeschuim voorkomt. De provincies hebben op twee momenten monsters laten nemen van het zeeschuim, op in totaal 14 verschillende locaties aan de Nederlandse kust. Er was echter niet altijd voldoende zeeschuim aanwezig om te bemonsteren.
Dit alles maakt dat het op dit moment niet mogelijk is een wetenschappelijke uitspraak te doen over de blootstelling aan PFAS door contact met zeeschuim. Wel is het logisch dat blootstelling voorkomen kan worden door contact met zeeschuim te vermijden.
PFAS overal in onze leefomgeving
PFAS is overal in onze leefomgeving aanwezig en de aandacht daarvoor is de laatste tijd toegenomen. Zowel bij omwonenden als bij de politiek en in de media. Uit recent RIVM-onderzoek blijkt dat een groot deel van de Nederlandse bevolking via voeding en drinkwater al te veel PFAS binnenkrijgt. Dit maakt dat in principe elke extra blootstelling onwenselijk is.
Het RIVM werkt aan een landelijk beeld van de verschillende PFAS-bronnen waaraan mensen blootstaan, en hoeveel PFAS die bevatten (zie Onderzoeksprogramma PFAS). Zo wordt duidelijker wat er gedaan kan worden om de totale PFAS-blootstelling omlaag te brengen. Ook draagt het RIVM bij aan het voorstel voor een Europees verbod op PFAS.