HFK fluorkoolwaterstoffen (fluorkoolwaterstoffen)’s zijn koolwaterstoffen waarvan een of meerdere waterstofatomen zijn vervangen door fluoratomen. Ze bevatten hierdoor geen chloor of broom en zijn daarom niet schadelijk voor de ozonlaag. HFK’s komen van nature niet voor in de atmosfeer. Sinds de jaren ’80 produceert de industrie in toenemende mate HFK’s als koelmiddel in koelkasten en airconditioners en voor het maken van bepaalde isolatiematerialen (schuimen). HFK’s worden ook gemaakt voor bepaalde specialistische toepassingen, zoals als oplosmiddel, brandblusmiddel en drijfgas in spuitbussen en inhalators.

Er zijn tientallen verschillende HFK’s, maar een vijftal wordt in relatief grote hoeveelheden gebruikt. Deze worden aangeduid als HFK-32, HFK-125, HFK-134a, HFK-143a en HFK-152a. Ze komen vrij in de atmosfeer bij de productie van de stoffen zelf, bij het gebruik ervan en als de apparatuur waar ze in zitten wordt vernietigd. Bij gebruik in spuitbussen komen ze direct vrij in de lucht, bij gebruik in koelkasten en airconditioners komen zij na gemiddeld 10 jaar vrij en bij gebruik in isolatiematerialen soms pas na 50 jaar.

Nadat HFK’s in de lucht zijn vrij gekomen, worden ze door natuurlijke processen in de atmosfeer afgebroken. Dit gebeurt gemiddeld na 1 tot 50 jaar. De meeste afbraakproducten hebben geen nadelige gevolgen voor het milieu. Wel kan bij de afbraak van sommige HFK’s trifluorazijnzuur (TFA trifluoroacetic acid (trifluoroacetic acid)) ontstaan, een stof die bij hoge concentraties slecht is voor dieren en planten in water. De verwachting is echter dat de concentraties van TFA in oppervlaktewater ook in de toekomst gering blijven.