Samenvatting

Het RIVM heeft in opdracht van het ministerie van Infrastructuur en Milieu (I&M), milieurisicogrenzen van vanadium voor zoet oppervlaktewater bepaald. Vanadium is een natuurlijke stof en wordt onder andere gebruikt voor de productie van staal. De stof is opgenomen in de Regeling monitoring kaderrichtlijn water, waarin staat aan welke eisen oppervlaktewater in Nederland moet voldoen. De nieuwe waterkwaliteitsnormen voor vanadium zijn nodig omdat de huidige norm niet is afgeleid volgens de meest recente methodiek. De Stuurgroep Stoffen stelt deze nieuwe normen vast op basis van de wetenschappelijke advieswaarden uit dit onderzoek. Nieuwe informatie beschikbaar via REACH: In de afgelopen jaren konden geen nieuwe milieurisicogrenzen voor vanadium worden afgeleid. Essentiële gegevens die daarvoor nodig zijn ontbraken, zoals informatie over de effecten op algen en de mogelijke stapeling in de voedselketen. In dit onderzoek zijn beide aspecten opnieuw onderzocht, onder meer door gebruik te maken van de gegevens die voor de Europese verordening voor chemische stoffen REACH beschikbaar zijn gekomen. Op basis van de nieuwe informatie worden waterkwaliteitsnormen voorgesteld voor langdurige blootstelling (1,2 microgram per liter) en voor kortdurende piekbelasting (3,0 microgram per liter). Beide waarden zijn uitgedrukt als 'opgelost vanadium', inclusief de natuurlijke achtergrondconcentratie voor Nederlands oppervlaktewater. Risicogrenzen gebaseerd op gevolgen voor waterorganismen: Deze risicogrenzen zijn gebaseerd op de mate waarin de stof direct giftig is voor waterorganismen. Doorgaans wordt in de berekeningen ook meegenomen in welke mate mensen en/of vogels en zoogdieren aan een stof staan blootgesteld via het eten van vis. Voor de stof vanadium was hierover echter onvoldoende betrouwbare informatie beschikbaar.