Klassieke kinkhoest wordt ingedeeld in 3 opvolgende stadia. Als eerste het catarrale stadium. Na een incubatieperiode van 1-3 weken treden de eerste, overigens niet karakteristieke, verschijnselen op. De ziekte begint als een gewone verkoudheid en gaat gepaard met niezen, hangerigheid, vaak een klein kuchje. Doorgaans ontstaat daarna een droge hoest die geleidelijk verergert. Dit catarrale stadium is het meest besmettelijk. Dan volgt het paroxysmale stadium. Dit wordt gekenmerkt door hoestbuien waarbij de patiënt heftig hoest waarna een lange gierende inademing volgt (de ‘whoop’ uit het Engelse ‘whooping cough’). Er is tevens een verhoogde slijmproductie van dik, draderig en taai slijm. Allerlei prikkels kunnen, vooral ‘s nachts, een hoestaanval uitlokken. De hoestbui kan worden gevolgd door braken. Bij zuigelingen kan de hoest atypisch zijn of zelfs geheel ontbreken. Bij hen leidt kinkhoest soms ook tot ademstilstand. In het paroxysmale stadium is de bacteriële infectie al op zijn retour, maar vormen de door de bacterie gevormde toxines het probleem. Dit stadium duurt doorgaans 1 tot 6 weken, maar kan ook langer duren (in China noemt men kinkhoest ‘de 100-daagse hoest’). Tot slot het convalescentiestadium dat begint vanaf ongeveer 4 weken na de start van de ziekte. De hoestbuien nemen in aantal en hevigheid af. Niet of onvolledig gevaccineerde zuigelingen jonger dan 1 jaar hebben een verhoogde kans op complicaties. Bij hen kan hersenschade ontstaan door zuurstoftekort tijdens hoestbuien of door ademstilstand.

Diagnostiek

Diagnostische mogelijkheden voor kinkhoest zijn kweek, PCR polymerase chain reaction (polymerase chain reaction) (Polymerase Chain Reaction) en serologie. In situaties als deze heeft het de voorkeur om PCR op nasofaryngeaal materiaal te laten verrichten. Dat onderzoek geeft snel uitsluitsel en heeft een hogere sensitiviteit dan kweek. Het materiaal dient bij voorkeur zo vroeg mogelijk in de ziekte te worden afgenomen (met Dacron wattenstok).
 

Behandeling?